Tag: nowa normalność po pandemii

Refleksje dotyczą zarówno negatywnych skutków COVID-19: „skoro wydarzył się ogromny kataklizm, to znaczy, że może się wydarzyć jeszcze większy i na ten jeszcze większy trzeba zacząć uwzględniać w swoich planach”, jak i pozytywnych impulsów: „Matka Natura nie zmienia nic, dopóki absolutnie nie musi. I podobnie społeczna potrzeba inercji jest tak wielka, że trzeba prawdziwych kryzysów, wojen i wielkich katastrof, aby coś naprawdę zmienić”. Zachowanie równowagi pomiędzy nimi wymaga jednak „swoistej neutralizacji negatywnych konsekwencji turbulencji poprzez akumulację kapitału społecznego i intelektualnego. Dla pierwszego podstawowe znaczenie mają rządy prawa, dla drugiego – edukacja i nauka”.

Szybka podróż do przyszłości

Jakie zmiany wywołane pandemią staną się naszą nową normalnością? Udzielone odpowiedzi to zarys futurystycznej, ale całkiem nieodległej przyszłości. Biurowce opustoszeją na dłużej. „Całkowite i połowiczne zamknięcie biur postawiło pod znakiem zapytania przyszłość wynajmu powierzchni biurowych i inwestycji budowlanych”. Trzeba będzie na nowo napisać podręczniki ekonomii, bo „makroekonomiści mają poważny problem – ich dogmaty takie jak twierdzenie, że inflacja jest zawsze zjawiskiem monetarnym albo krzywa Philipsa już nie znajdują potwierdzenia w rzeczywistości”.

W miejsce wielu rozwiązań komercyjnych pojawi się ekonomia społeczna. „Pandemia wymusiła redefinicję roli biznesu w społeczeństwie. W ciągu kilku tygodni powstały tysiące inicjatyw, zwykle w postaci partnerstw, które zapewniały wsparcie placówkom służby zdrowia, lekarzom, pacjentom, ale także pracownikom, ich rodzinom, klientom, dostawcom. W wielu miejscach pojawiła się samopomoc”. Spopularyzują się też nowe produkty i usługi: „wirtualne podróże do dalekich miejsc, wirtualny handel detaliczny oraz wirtualne eventy”, „automatyzacja pracy biurowej, sztuczna inteligencja, uczenie maszynowe czy rozszerzona rzeczywistość”.

Zmiany społeczne i organizacyjne

„Ludzie przyzwyczają się do komunikowania się wyłącznie lub niemal wyłącznie online, co osłabi relacje w realu. Wzrastać może także alienacja w miejscu pracy – pracownicy mogą stawać się bardziej wyobcowani”. Wygląda na to, że już nieodwracalnie „praca będzie miała charakter hybrydowy lub rotacyjny”, a „czas pracy stanie się bardziej płynny i elastyczny”. Ma to też swoje dobre strony, bo „zdalne, a więc w praktyce mniej kontrolowane świadczenie usług dla jednego pracodawcy będzie zachęcać do rozszerzenia kręgu potencjalnych odbiorców usług. W efekcie różnice między >>przedsiębiorcami bez pracowników<< a >>przedsiębiorczymi pracownikami<< będą się zacierać w kierunku ukształtowania szerokiej grupy wolnych strzelców.” Pandemia z pewnością wymusi więcej zmian organizacyjnych, bowiem „pokazała nam, jak ogromna jest skala zebrań całkowicie zbędnych. Nawet największe dinozaury i technofobi przekonali się, że bardzo wiele spraw da się załatwić e-mailem, wspólnie edytowanym tekstem lub w ostateczności wideokonferencją”. „Wiele koncepcji >>odchudzonego<< zarządzania stanie przed próbą, bowiem te organizacje, które miały pewien zapas zasobowy (ang. organizational slack), łatwiej przeszły kryzys unikając radykalnych redukcji lub zawieszenia bądź zaprzestania działalności”.

Kryzys zaufania

„Tym razem ucierpią nauki przyrodnicze i medyczne”. Nie pomoże im nawet to, że „big data dają lepsze oszacowania niż tradycyjne statystyki zbierane przez służby publiczne, a AI zaprzęgnięta do badań medycznych daje nadzieję na szybki przełom. Nawet jeżeli to tylko nadzieje i przełom nie nastąpi albo będzie pochodził od >>starych<< struktur – to ten kryzys przeniesie nas do świata cyfrowego”. „Pandemia pokazuje też egoizmy państwowe, np. na tle produkcji szczepionki”. Jednak „największe zagrożenie jest w tym, że cyfrowy świat z perspektywy człowieka jeszcze bardziej wpłynie na powszechną i dzięki technologiom tak dostępną obsesję kontroli, wyrażającą się ciągłą optymalizacją działań, zwiększaniem efektywności przez planowanie i mierzenie każdej aktywności i sekundy życia”. A przecież w gruncie rzeczy tęsknimy za tą starą, choć nową normalnością. „Zaczęliśmy się zastanawiać nad swoim zachowaniem, często konsumpcyjnym – szybko, dużo, bez empatii do innego człowieka, bo przecież najważniejszy byłem >>ja<<. I nagle okazało się, że wcale nie chcemy tak żyć. Chcemy pomagać, czuć się potrzebnym”.

Autorami przytoczonych w tekście cytatów są:

• prof. dr hab. Andrzej K. Koźmiński
• prof. ALK dr hab. Mariola Ciszewska-Mlinarič
• prof. dr hab. Grzegorz Mazurek
• prof. dr hab. Krzysztof Obłój
• prof. dr hab. Lechosław Garbarski
• prof. dr hab. Jerzy Cieślik
• prof. dr hab. Dorota Dobija
• prof. ALK dr hab. Aneta Hryckiewicz-Gontarczyk
• prof. dr hab. Dariusz Jemielniak
• prof. dr hab. Stanisław Jędrzejewski
• prof. ALK dr hab. Paweł Korzyński
• prof. dr hab. Dominika Latusek-Jurczak
• prof. dr hab. Witold Morawski
• prof. ALK dr hab. Aleksandra Przegalińska-Skierkowska
• prof. ALK dr hab. Krzysztof Przybyszewski
• prof. ALK dr hab. Gavin Rae
• prof. ALK dr hab. Robert Rządca
• prof. ALK dr hab. Bolesław Rok
• dr Patrycja Sznajder
• prof. ALK dr hab. Jacek Tomkiewicz
• dr Piotr Wójcik

 

Czytaj więcej na DREAMEMPLOYER.pl

POBIERZ PUBLIKACJĘ NOWA NORMALNOŚĆ. RZECZYWISTOŚĆ W CZASIE GLOBALNEJ PANDEMII COVID-19

---

Źródło: informacja prasowa Akademii Leona Koźmińskiego