Tag: Sieć Przedsiębiorczych Kobiet

Strach jest nieodłącznym towarzyszem zmian. Współczesny świat określa się VUCA od angielskich słów: Volatility (Zmienność), Uncertainty (Niepewność), Complexity (Złożoność), Ambiguity (Niejednoznaczność). Określenie to zostało stworzone przez amerykańską armię, by opisywać specyfikę  rzeczywistości podczas wojny, dziś znajduje zastosowanie w biznesie i rozwoju osobistym.

Co to w praktyce oznacza?

Zmienność przejawia się tym, że coraz trudniej nam przewidzieć przyszłość. Przykładem może być ogólnoświatowa epidemia, wojny, skala ruchów migracyjnych w Europie czy z drugiej strony tempo digitalizacji.

Zmienność prowadzi do poczucia niepewności (niepokoju). Zmiany są bardziej dynamiczne niż kiedykolwiek, mają zasięg globalny i wpływają na wiele obszarów m.in.  na biznes, gospodarkę, nastroje społeczne.

Złożoność świata związana jest z nakładaniem się na siebie wielu zjawisk i informacji. Sprawia trudność w jednoznacznym określeniu związku przyczynowo-skutkowego.

Niejednoznaczność  mówi nam o braku jasności w ocenie sytuacji, które obserwujemy. Wyjaśnianie ich tylko z perspektywy rozumu i logiki nie wystarcza, dotychczasowe doświadczenia mogą nie mieć zastosowania w przyszłości.

Można więc powiedzieć, że strach jest immanentną cechą każdego człowieka, a świat, w którym obecnie funkcjonujemy, z natury rzeczy zmienny, niepewny, złożony, niejednoznaczny. Nie zaskakuje więc to, co wynika z badań na temat cech skutecznego przedsiębiorcy. Skuteczność w biznesie związana jest z umiejętnością podejmowania działań pomino strachu – działania z odwagą oraz skłonnością do podejmowania ryzyka. 

De Noble, Jung i Ehrlich (1999) wyszczególnili sześć podstawowych wymiarów przedsiębiorczego poczucia własnej skuteczności, gdzie na miejscu pierwszym znalazło się zarządzanie ryzykiem i niepewnością. Profil Myślenia Przedsiębiorczego (Davis, Hall i Mayer, 2015; 2016) to narzędzie opracowane w celu pomiaru sposobu myślenia przedsiębiorców. Spośród 14 mierzonych elementów na 4 pozycji znalazła się Akceptacja ryzyka, która w przypadku badanych przedsiębiorców okazała się na dużo wyższym poziomie niż u badanych menadżerów.  Podczas badań prowadzonych przez Instytut Gallupa (2014) na grupie ponad 1000 przedsiębiorców, wyróżniono 10 kluczowych talentów, wśród których znalazł się talent Zarządzanie ryzykiem (Risk-Taker) czyli instynktowne radzenie sobie w sytuacjach związanych z wysokim ryzykiem.

Jak więc radzić sobie w biznesie w świecie VUCA? Z podpowiedzią przychodzi behawioralny model przywództwa Boba Johansen z Institute for the Future zwany VUCA Prime: Vision (Wizja), Understanding (zrozumienie), Clarity (Przejrzystość), oraz Agility (Zwinność). Reakcją na VUCA ma być wykorzystanie umiejętności liderskich, które prowadzą do radzenia sobie z wyzwaniami.

Wizja (vision) wznosi się ponad zmienność  — kiedy warunki zmieniają się w sposób nieprzewidywalny, liderzy mogą koncentrować się na wizji firmy czy konkretnego przedsięwzięcia, która skupia się obrazie przyszłości: wyznaczaniu kierunku określając cele transformacji, skalę ambicji biznesowych i charakteru korzyści jakie chcemy osiągnąć.

Zrozumienie zmniejsza niepewność  — gdy pojawia się niepewność, Johansen proponuje badać i eksperymentować stopniowo, aby lepiej zrozumieć zewnętrzne czynniki polityczne, gospodarcze, społeczne, technologiczne, legislacyjne i środowiskowe. Zbierać informacje z otoczenia wewnętrznego.

Przejrzystość  przeciwdziała złożoności  — w obliczu nieznanych i nieprzewidywalnych warunków, które można zrozumieć tylko z perspektywy czasu, możemy nauczyć się upraszczać tam, gdzie to możliwe. Proste ujęcie tematów biznesowych wpływa na większą łatwość podejmowania decyzji.

Zwinność pokonuje niejednoznaczność  — gdy przyszłość jest niewiadoma i możliwych jest wiele wariantów, możemy mieć postawę gotowości do dostosowania swojego podejścia do pożądanego rezultatu. Zwinność organizacyjną osiąga się poprzez przyjęcie praktyki Heart of Agile polegającej na współpracy, dostarczaniu, refleksji i doskonaleniu w oparciu o uzgodnione wskaźniki, aby wspólnie osiągać lepsze rezultaty.

Nowa rzeczywistość zaprasza nas do rozwijania nowych kompetencji liderskich, które osadzają się na  poszerzaniu świadomości, głębszym rozumieniu, wykorzystaniu percepcji i transformującym działaniu (A. Seale).

Bycia w postawie otwartości i ciekawości na to co się wydarza.

Wyczuwania chwili obecnej.

Wykorzystywania intuicji i naturalnej kreatywności.

Działania w zaufaniu do siebie i świata.

Z miejsca, które czujemy, że jest nam właściwe.

Barbara Gruszecka – Coach Transformacji Zawodowej i Biznesowej

Pracuje z ludźmi, którzy czują się nie na swoim miejscu i uwiera ich to, gdzie są obecnie zawodowo. Chcieliby mieć pracę, w której widzą prawdziwy sens, zgodną z ich wewnętrznymi wartościami i wykorzystującą ich naturalne talenty. Są gotowi na zmianę, jednak nie wiedzą jak to zrobić. Pracuje z biznesami/liderami, które chcą tworzyć i rozwijać biznesy wykorzystując najlepiej potencjał, którym dysponują. Chcą oprzeć swój biznes na wartościach i pójść za nimi naprawdę. Odkryć swoje talenty biznesowe i móc dzielić się nimi z innymi. Budować wartość dla klientów i świata. Czuć każdego dnia, że to co robią – robią z sensem.

Autorka jest mentorką w Klubie Mentorek Sieci Przedsiębiorczych Kobiet, który jest realizowany w ramach programu Biznes w Kobiecych Rękach finansowanego przez Citi Foundation i Fundację Citi Handlowy.

Po pierwsze, w komunikacji online’owej nie mamy możliwości odczytania bardzo istotnego elementu komunikacji interpersonalnej jakim są mikroekspresje. Są to półsekundowe, spontaniczne komunikaty emocjonalne, które odkrywają nasze prawdziwe intencje. Przekazywane są one podświadomie między nadawcą i odbiorcą. Obecnie nawet najwyższej klasy technologia nie zapewnia takiej jakości przekazu by osoby rozmawiające podczas wideocallu mogły dostrzec mikroekspresje. Stąd często sami dopowiadamy sobie intencje naszego rozmówcy. Niejednokrotnie zakładając złe intencje.

Po drugie, budowanie zaufania w warunkach online jest znacząco trudniejsze. Dzieje się tak, ponieważ ważnym biologicznym elementem budowania zaufania jest wydzielanie się hormonu więzi, czyli oksytocyny. Gdy interakcja z człowiekiem jest satysfakcjonująca np. podczas uścisku dłoni, nawiązania kontaktu wzrokowego, dochodzi wtedy do wyrzutu oksytocyny do krwi. Dr Susan Pinker zbadała, iż interakcje online nawet te bardzo pozytywne (np. jak świętowanie sukcesu zespołu) nie powodują podobnie wysokich pików oksytocyny jak kontakt bezpośredni. Środowisko wirtualne jest pełne nieporozumień i pułapek komunikacyjnych, które nadwyrężają zaufanie..

Po trzecie, w świecie wirtualnym stajemy się mniej empatyczni i trudniej nam „wejść w buty” drugiej osoby. Dzieje się tak ponieważ neurony lustrzane reagują słabiej. Innymi słowy nasz poziom reakcji na interakcje na wideocallu jest porównywalny do reakcji na film w kinie.

Zatem co możemy zrobić by poprawić jakość współpracy online’owej?

Kluczem do tego wyzwania jest zadbanie o jakość komunikacji na kilku płaszczyznach. Oto kilka praktycznych wskazówek.

1.  Zadbaj o to by Twój komunikat był przejrzysty. Nazwij swoje intencje. Gdy masz obawę, iż druga strona mogła mylnie Ciebie zrozumieć poproś o sparafrazowanie Twojego komunikatu.
2.  W zespole ustal z jakich narzędzi korzystacie w komunikacji i jakie macie wzajemne oczekiwania odnośnie szybkości odpowiadania. Nie ma nic gorszego dla stabilności zaufania niż wysłanie maila i oczekiwanie na odpowiedź więcej niż by się oczekiwało. Zatem można ustalić, iż. Np. na maile odpowiadamy max 3h, na komunikatorze max 30 min, a telefony traktujemy jako potrzeba kontaktu priorytetowego.
3.  Zweryfikuj powody, dla których spotykasz się na videocallach. Menedżer spędza statystycznie 4,3h dziennie na spotkaniach online’owych co wywołuje uczucie zmęczenia i problemy z koncentracją. Stąd warto zastanowić się w jakim celu planujesz spotkanie oraz czy w inny sposób nie można przekazać informacji. Spotkania dłuższe niż 45 min gdzie uczestniczy więcej niż 5 osób są nieefektywne i sprawiają, iż uczestnicy wybierają multitasking. Zetem czemu mają służyć spotkania online? 1. Budowaniu relacji 2. Wymianie wiedzy 3. Wspólnemu kreowaniu.
4.  Współpraca wirtualna wymaga zastąpienia tradycyjnej mowy ciała cyfrową. Przykładowo, chcąc przekazać ufność rozmówcy w biurze nie krzyżujemy rąk i kiwamy głową w trakcie rozmowy. Te sygnały wirtualnie możemy zastąpić jedynie poprzez: precyzyjnie przygotowany, bezpośredni komunikat oraz zdanie na końcu wiadomości okazujące życzliwość np. „Napisz, jeżeli potrzebujesz mojego wsparcia”.
5.  Zbuduj wspólny kontekst. Pracując każdy z innego miejsca mamy tendencje do zamykania się we własnej perspektywie i zapominania o różnorodności swojego zespołu. We współpracy wirtualnej konflikty szybciej nabierają charakteru osobistego (innymi słowy: nie lubię GO) zamiast merytorycznego. Różnimy się między sobą nie tylko doświadczeniem, językiem, lecz motywatorami a także stylem myślenia. Póki nie poznamy w zespole wymiarów różnorodności, trudno będzie budować komunikaty odpowiadające potrzebom poszczególnych osób.

Trenerka, coach oraz konsultantka z 15 letnim doświadczeniem zawodowym. Jest certyfikowaną konsultantką z FRIS ® , REISS Motivation Profile ® oraz Value Match, którego jest partnerem strategicznym na Polskę. Pomaga w odkryciu swoich naturalnych predyspozycji i potrzeb, tak aby klienci świadomie projektowali swój sposób pracy indywidualnej i zespołowej oraz dbali o równowagę między życiem prywatnym i zawodowym. Jest współautorką książek „Pracuj zdalnie i skutecznie” oraz „Life Energy Management. Zarządzanie energią życiową”. Jako badaczka i konsultantka specjalizuje się w tematyce zarządzania i transformacji organizacji w środowisku wirtualnym oraz strategiami wspierania innowacji. Wspiera ludzi w rozwoju komunikacji wirtualnej oraz inspiruje do zmian na poziomie organizacyjnym. Wykładowca na studiach podyplomowych, Executive MBA w Akademii Leona Koźmińskiego w obszarach: zarządzania wirtualnymi zespołami, zarządzania sobą m.in. w oparciu o FRIS ® Style Myślenia i Działania, a także nowoczesnych metod kreowania innowacji. Należy do grona najlepszych wykładowców Koźmiński International School. Jako New Business Partner w Kirov&Partners. prowadzi szkolenia i sesje rozwojowe. Jest również partnerem w Fundacji Pasja do Rozwoju i Edukacji, gdzie prowadzi warsztaty dla rodziców i nauczycieli z obszaru wspierania różnorodności. Od 10 lat prowadzi projekty rozwojowe z obszaru zarządzania przy wykorzystaniu gier symulacyjnych.

Założyciel BNI dr Ivan Misner opracował VCP Process, który pokazuje jak ważna jest widoczność w budowaniu relacji, a tym samym rozwijaniu biznesu. VCP to skrót od pierwszych liter angielskich słów – Visibility, Credibility i Profitability, które oznaczają Widoczność, Zaufanie i Zyskowność.

Widoczność osiągamy wówczas, gdy ludzie wiedzą, kim jesteśmy i co robimy. Jest to kluczowa faza, ponieważ buduje rozpoznawalność i zwiększa świadomość marki. Im większa jest nasza widoczność, tym większe szanse na nawiązywanie współprac biznesowych.

Stąd przechodzimy do kolejnej fazy – Zaufania. To moment, gdy ludzie nie tylko wiedzą, kim jesteśmy i co robimy, ale zaczynają nam ufać. Wiedzą, że jesteśmy ekspertami w swojej dziedzinie. Fazą, która pozwala nam się cieszyć namacalnymi efektami pracy jest Zyskowność.  Ludzie są gotowi nam zapłacić. 

Jak wskazuje nazwa VCP Process – to proces, a zatem wymaga czasu, zaangażowania i cierpliwości. Natomiast, aby w ogóle rozpocząć ten proces, musimy zacząć od budowania widoczności. 

Widoczną markę, która będzie zwiększała zaufanie do nas, budują nie jednorazowe strzały, a konsekwentne działania. 

4 sposoby do budowania widoczności:

1. Własne kanały komunikacji – najprostszym rozwiązanie jest skorzystanie z mediów społecznościowych, które są na wyciągnięcie ręki. Tym bardziej, że mamy szeroki wybór i bez trudu można wybrać jedno miejsce, w którym regularnie będziemy dawać wartość odbiorcom. Jeśli zależy nam nawiązywaniu relacji biznesowych – warto pomyśleć o LinkedIn. Jeśli cenimy lekko podane treści, które urozmaicimy za pomocą relacji, rolek, grafik – kłania się Instagram. Jeśli chcemy dodać szczyptę humoru, Tik Tok jest do dyspozycji. Z kolei filmy sprawdzą się na Youtube. Oczywiście mamy stary i sprawdzony Facebook. Chodzi o to, aby znaleźć jedno miejsce i konsekwentnie prowadzić komunikację, za pomocą której dzielimy się tym, czym się zajmujemy, pokazujemy nasze wartości, naszą misję czy sposób pracy. Jeśli szukamy bardziej zaawansowanych własnych kanałów, możemy pomyśleć o blogu, podcaście czy newsletterze. Niepodważalnym atutem tego rozwiązania jest to, że nie jesteśmy uzależnieni od algorytmów i zasad narzuconych przez właścicieli mediów społecznościowych. 
2. Wystąpienia gościnne – kolejnym krokiem jest wyjście spoza własnej bańki komunikacyjnej. Gdy prowadzimy kanał w mediach społecznościowych zaczynają nas obserwować osoby, które widzą wartość, w tym co robimy. Część z nich na pewno aktywnie prowadzi własne konta, a także piszą bloga lub nagrywają podcasty. Może tutaj będzie przestrzeń na współpracę? Warto się rozejrzeć, zaproponować swoje wystąpienie gościnne. Jeśli czujemy się niezręcznie proponując swoje wystąpienie, pokażmy wartość, jaką damy odbiorcom. Pamiętajmy, że widoczność, a następnie zaufanie budujemy właśnie poprzez dawanie wartości. 
3. Wystąpienia w mediach – to narzędzie, które najbardziej wzmacnia wiarygodność marki. Gdy pojawiamy się w roli lidera czy eksperta na łamach poczytnego magazynu, czy zasięgowym portalu, występujemy w radiu czy w programie telewizyjnym, zdecydowanie zyskujemy punkty wiarygodności. W tym przypadku warto poznać świat mediów i nauczyć się nie tylko proponować tematy, ale także wiedzieć, jak dobrze wystąpić w mediach. O ile we własnych kanałach to my narzucamy format, o tyle w mediach tradycyjnych musimy odnaleźć się w tych zaproponowanych przez wydawców. Jednak nie jest to takie trudne jak się wydaje, a naprawdę warto. Zarówno nasi klienci, jak i osoby, które po cichu obserwują w mediach społecznościowych, zobaczą, że naprawdę jesteśmy profesjonalistami.  
4. Współprace partnerskie – to bardziej zaawansowana forma współpracy i tak naprawdę ograniczeniem jest tylko nasza wyobraźnia. Możemy z inną marką (osobistą) stworzyć wspólny cykl live’ów czy webinarów, podczas których inspirujemy, dzielimy się swoją wiedzą. Co ważne, we współprace partnerskie wchodzimy nie tylko z innymi ekspertami czy twórcami, ale także fundacjami, stowarzyszeniami, a wreszcie i mediami. Możemy się skusić na własną kampanię edukacyjną czy społeczną. To od naszej pomysłowości i koncepcji zależy, jaką wartość będziemy dawać innym i z jakich narzędzi skorzystamy. 

Prawdą jest, że apetyt rośnie w miarę jedzenia. Podobnie jest z budowaniem widoczności własnej marki. Im bardziej jesteśmy zaangażowani w prowadzenie komunikacji swojej marki, tym chętniej korzystamy z wielu możliwości. Zaczynają pojawiać się pomysły na różne współprace i nagle zaczynamy widzieć efekty we własnym portfelu. Bowiem okazuje się, że widoczność zwiększa zaufanie do naszej marki. Z kolei to odzwierciedla się w sprzedaży naszych produktów i usług. W czasach kryzysu – jak znalazł.   

Danuta Rolinger-Bednarska, Rolinger PR

Szefowa butikowej agencji Rolinger PR, strateżka komunikacji i doświadczony PR-owiec. Autorka programu online „Podbij media! Niech świat o Tobie usłyszy!”, mentorka w Fundacji Przedsiębiorczości Kobiet. Od dziesięciu lat pracuje w branży PR, od siedmiu lat prowadzi własną agencję, w której wspiera liderów, ekspertów i małe biznesy. Absolwentka Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim, w ramach których uzyskała tytuł magistra psychologii. Autorka licznych publikacji w mediach branżowych.

Profil zawodowy: https://www.linkedin.com/in/danuta-rolinger-bednarska/

Autorka jest mentorką w Klubie Mentorek Sieci Przedsiębiorczych Kobiet, który jest realizowany w ramach programu Biznes w Kobiecych Rękach finansowanego przez Citi Foundation i Fundację Citi Handlowy.

Marketing wartości

Począwszy od 2020 roku konsumenci podejmują coraz bardziej przemyślane decyzje: impulsowe zakupy, motywowane przyjemnością posiadania i pożądaniem produktów danej marki ustępują miejsca analizie realnych potrzeb i bacznemu przyglądaniu się zachowaniom brandów. Klienci oczekują dzisiaj znacznie więcej niż tylko produktu czy usługi – na rynku nasyconym konkurencyjnymi ofertami, mając do wyboru markę, która jasno przedstawia swoje wartości, wybiorą właśnie ją.

Jeśli chcesz oprzeć własny marketing na autentycznych wartościach, starannie przeanalizuj, czym żyje klient idealny i spróbuj przewidzieć, jak jego potrzeby będą zmieniały się w czasie. Budując wizerunek na uniwersalnych jakościach, powinieneś mieć świadomość, że ewolucji podlegać może jedynie ich wizualna interpretacja. Same wartości, które tworzą koncepcję kreatywną marki, powinny pozostawać niezmienne. Zakorzenienie ich w świadomości grupy docelowej jest pracochłonne, ale nieporównanie więcej nakładów będzie kosztować przebudowanie raz stworzonej mapy skojarzeń. Dlatego najtrudniejszą pracę warto wykonać na początku.

Po inspiracje sięgaj do wewnątrz

W świecie, gdzie więź emocjonalna z grupą docelową jest czynnikiem bezpośrednio wpływającym na konwersję sprzedażową, budowanie prawdziwej i fascynującej opowieści wokół brandu jest jednym z najważniejszych zadań marketerów. To social media dyktują tempo i kierunek opowieści, a trendy i związane z nimi zasięgi wywierają presję na twórcach treści. Jednak by zachować unikalność głosu marki, a przy tym trafnie wybrać historie opowiadane klientom, po inspiracje sięgaj najpierw do obszarów, które wskazuje Ci intuicja.

Autentyczność, transparentność, otwartość czy niezłomność: to jakości cenione uniwersalnie. Jak jednak stworzyć markę, która wyróżni spośród innych, osadzonych na podobnych fundamentach? Powołanie do życia brandu, będącego rozwijającym się organizmem jest zadaniem wymagającym nie tylko dobrej strategii, ale przede wszystkim wiele uważności, czasu i cierpliwości. Kluczowe jest przyjrzenie się jakościom, najżywiej motywującym Twoją decyzję o założeniu biznesu oraz umiejętna selekcja tych, które zawrzesz w koncepcji kreatywnej brandu.

Droga powstaje, gdy idziesz

Z perspektywy właściciela marki oznacza to pełne czułości i uważności spojrzenie w głąb siebie. Jakie własne, głębokie potrzeby realizujesz prowadząc biznes i wokół jakich wartości pragniesz budować swoją przyszłość…? Im głębiej sięgniesz, im prawdziwsze motywacje odkryjesz, z tym większą lekkością przyjdzie Ci tworzenie koncepcji kreatywnej marki i tym łatwiej będzie wytrwasz w realizacji celów biznesowych.

Wszyscy reagujemy pozytywnie na marki, rezonujące energią podobną do naszej, a lojalni stajemy się wobec tych, które z pozoru naturalnie zdobywają zaufanie. Powtarzalność, a co za tym idzie, szczerość komunikatów, jest więc kluczowa. Po precyzyjnym zmapowaniu jakości, warto zweryfikować, w jakim stopniu rezonują one z osobami, do których chcesz dotrzeć. Strategia komunikacji i branding powinny stanowić ich esencję: jasno je wyrażać, być ich spójną i twórczą reprezentacją.  Kolejnym krokiem jest strategiczne zaplanowanie, w jaki sposób wpleść ten intymny i emocjonalny kontekst w narrację wokół oferty produktowej. A więc jak sprawić, aby także produkt stał się skutecznym przekaźnikiem autentycznych wartości, których źródło jest w Tobie.

Brand jest żywym organizmem

W przypadku marek własnych, brand to bardzo żywy, a nawet żywiołowy organizm – zmieniający się razem z właścicielami i będący z nimi w intymnej relacji. Na rynku polskim, wiele marek nigdy nie dojrzewa do momentu samodzielności, pozostając w trudnej, emocjonalnej zależności od właścicieli. W dłuższej perspektywie jest to zjawisko ambiwalentne tak z perspektywy ownera, jak i brandu: wypracowanie uważnego dystansu pomaga w podejmowaniu bardziej racjonalnych decyzji, a co za tym idzie – w szybszym rozwoju firmy.

Właściciele odnoszących sukces, nawet jednoosobowych biznesów, kształtują je w pewności, że firma nie jest z nimi tożsama, a oni sami są czymś więcej, niż to, co tworzą. Dla nowych przedsiębiorców, którzy dopiero starają się zbudować swoją pozycję na rynku, może być to perspektywa nie tylko ożywcza, ale wręcz niezbędna do tego, by zachować świeżą i otwartą głową.

Jeśli pozwolisz, by Twój brand ewoluował w kierunkach, wyznaczanych przez zbiorowe postawy klientów, otworzysz przed nim możliwość zajęcia należnej mu na rynku pozycji. Budowanie storytellingowej bliskości z klientami finalnie powinno być więc decyzją strategiczną, a nie emocjonalną. Decyzją o odpuszczeniu pełnej kontroli i zrezygnowaniu z wiecznej zależności, decyzją oznaczającą wejście w relację bardziej partnerską z własną marką. Dzięki temu pozostanie ona autentyczna – mająca źródło w Tobie, ale rozwijająca się zgodnie z własnym rytmem i obudzonym w niej temperamentem.

Kasia Dobrowolska/DOBRO Jewellery

Właścicielka marki DOBRO Jewellery, menadżerka z doświadczeniem w rozwoju marek z sektora FMCG, specjalizująca się w obszarach takich jak: branding, badania jakościowe, strategia komunikacji marki. Mentorka akredytowana przy Sieci Przedsiębiorczych Kobiet, pracująca w nurcie psychologii procesu: świadomego wspierania indywidualnej i kolektywnej przemiany.

Profil zawodowy: https://www.linkedin.com/in/katarzyna-dobrowolska

Autorka jest mentorką w Klubie Mentorek Sieci Przedsiębiorczych Kobiet, który jest realizowany w ramach programu Biznes w Kobiecych Rękach finansowanego przez Citi Foundation i Fundację Citi Handlowy.

Dwa źródła finansowania
Fundusze, na które wszyscy obecnie czekamy w Polsce, w tym w szczególności przedsiębiorcy, dzielmy na środki pochodzące z KPO (Krajowy Plan Odbudowy i Zwiększania Odporności) oraz UP (Umowa Partnerstwa), czyli tak zwane fundusze strukturalne polityki spójności.
Umowa KPO i Umowa Partnerstwa to odrębne kategorie środków pochodzące z UE, mające niezależne od siebie źródła finansowania.

Na chwilę obecną nie wiadomo, czy Polska otrzyma fundusze z KPO w kwocie 58,1 mld euro.
Ale czekamy i przygotowujemy się na pozyskiwanie pieniędzy pochodzących z Umowy o Partnerstwie, zwanych funduszami strukturalnymi na lata 2021-2027 z budżetem 76 mld euro. W tej chwili trwają intensywne prace dotyczące zatwierdzania i opracowywania dokumentów strategicznych, operacyjnych, generatorów wniosków i innych instrumentów. A to oznacza, że nadszedł czas na przygotowania do aplikowania. Okres jesienno-zimowy jest doskonałym momentem na przygotowanie firm i organizacji do ubiegania się o fundusze.

Na co warto zwrócić uwagę?
Zacznijmy od tego, kto powinien zacząć przygotowania do aplikowania o fundusze 2021-2027. Lista jest długa i znajdują się na niej między innymi przedsiębiorcy i organizacje pozarządowe. Warto też przeanalizować, w jakich rolach chcemy i możemy pozyskiwać fundusze. Mamy tu kilka wariantów, które rekomenduję rozważyć, ponieważ nie zawsze rola wnioskodawcy wyczerpuje cały katalog możliwości.

Kolejną sprawą, która dotyczy przedsiębiorców, jest możliwość pozyskania maksymalnych możliwych kwot dofinasowania. Jest to istotne w kontekście zapisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 2021 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej na lata 2022–2027, ponieważ dokument ten zawiera istotne zapisy, np.: dla województwa łódzkiego intensywność pomocy regionalnej będzie wynosiła do 40%.

Nowa perspektywa będzie kontynuacją poprzedniej z jeszcze silniejszymi naciskiem na wykorzystanie nowych technologii ICT i rozwiązań proekologicznych. Widać to w zapisach krajowych oraz regionalnych programów operacyjnych. Oznacza to, że nadszedł czas na przegląd szerokiego rynku i rozwiązań dla firm.

Następny aspekt, na który należy zwrócić uwagę, to innowacyjność. W programach operacyjnych, zarówno krajowych, jak i regionalnych nowego okresu programowania, kładzie się na nią szczególny nacisk. Zachęcam do pracy nad kreowaniem pomysłów. To czas na zastanowienie się, co można ulepszyć w przedsiębiorstwie – będzie to pierwszy krok na drodze do stworzenia innowacji.
Ponadto wprowadzanie nowych usług i produktów, a także zwiększanie skali działalności i poprawa konkurencyjności firmy na rynku będzie wyżej punktowana.

Oprócz tego priorytetowe powinno być badanie potrzeb projektowych. Jest to proces czasochłonny i jednocześnie kluczowy dla projektów, na bazie których pisane będą wnioski o dofinansowanie, dlatego warto zarezerwować na nie odpowiednią ilość czasu. Podobnie wygląda kwestia doboru grup, które, w zależności od typów projektów, mogą być bardzo zróżnicowane, np.: klienci, uczestnicy, interesariusze, odbiorcy, użytkownicy.

W przypadku niektórych podmiotów warto zajrzeć do kluczowych dokumentów rejestrowych i zwrócić uwagę na kody PKD, adresy siedzib, oddziałów oraz zgodności z Krajowymi i Regionalnymi Inteligentnymi Specjalizacjami. Można również zadbać o przegląd certyfikatów, pozwoleń, opinii, referencji oraz zapisów w statucie.

W wybranych konkursach będą wymagane lub premiowane partnerstwa, a to finalnie może wiązać się z potrzebą pozyskania i nawiązania współpracy.

Duży nacisk kładziony będzie na projekty zawierające komponenty B+R (badania i rozwój), których realizacja, a następnie wdrożenie i komercyjne wykorzystanie w istotnym stopniu przyczyni się do rozwoju gospodarczego i tworzenia innowacyjnego regionu, a nie tylko innowacyjnej firmy.

Na koniec należy pamiętać, że posykiwanie funduszy wiąże się z zaangażowaniem kapitału na wkład własny oraz zapewnieniem płynności finansowej dla projektu.

Aplikowanie o fundusze europejskie ma formę konkursów, które wygrywają tylko najlepiej przygotowani. Nie czekaj na ostatnią chwilę i już teraz podejmij pierwsze działania.

Niniejszy artykuł ma charakter informacyjny i nie jest odpowiednikiem indywidualnych konsultacji biznesowych.

Izabela Anuszewska/DaVinci

Inwestorka, ekspertka w dziedzinie dotacji i przedsiębiorczości. Doradza przy otwieraniu biznesów, wspiera w rozwój przedsiębiorców i pomaga pozyskiwać dotacje. Od 18 lat właścicielka firmy consultingowej DaVinci. Wieloletnia mentorka i trenerka w Sieci Przedsiębiorczych Kobiet. Akredytowana konsultantka funduszy europejskich i ekspertka mianowana instytucji publicznych w ocenie wniosków o dofinansowanie z funduszy europejskich.

Od lat angażuje się w projekty związane z przedsiębiorczością, innowacjami, promocją kobiet w biznesie i działaniami CSR.

Profil zawodowy: linkedin.com/in/izanuszewska

Autorka jest mentorką w Klubie Mentorek Sieci Przedsiębiorczych Kobiet, który jest realizowany w ramach programu Biznes w Kobiecych Rękach finansowanego przez Citi Foundation i Fundację Citi Handlowy.

Z etatu na swoje, jak z deszczu pod rynnę

Gdy pracowałam na etacie w korporacji złościło mnie, że tak trudno jest wziąć porządny urlop, czyli odciąć się od pracy na minimum trzy tygodnie. Bo wiecie, jak jest: przed urlopem robisz 300% normy, w pierwszym tygodniu wakacji głowa wciąż jeszcze trybi pracę, w drugim puszcza i przechodzi w tryb odpoczynku, by w trzecim zrelaksować się na dobre. A potem… Potem wracasz do biura i znowu 300% normy, bo przecież tak długo cię nie było. Zapominasz o urlopie trzeciego dnia po powrocie.

Gdy odeszłam z etatu i założyłam własny biznes odkryłam, że wzięcie urlopu jest jeszcze bardziej skomplikowane. Bo mój biznes to ja. Więc (prosta matematyka) – kiedy mnie nie ma, to nie ma biznesu. Jestem rysowniczką i graphic recorderką. Wizualizuję skomplikowane procesy, dane i raporty, rysuję na żywo podczas konferencji czy warsztatów. Klienci bukują mój czas z wielomiesięcznym wyprzedzeniem, teoretycznie więc łatwo zaplanować przerwę od pracy. Tylko teoretycznie. Bo w praktyce nie ma tygodnia, by coś się nie działo. Rysuję wiele cyklicznych spotkań, które nie dostosują się przecież do moich urlopowych planów. Na bieżąco tworzę wyceny i dogaduję detale dotyczące większych projektów, takich jak kilkuminutowe animacje czy ilustracje do wielostronicowych publikacji. Te projekty, choć precyzyjnie planowane, czasami przesuwają się w czasie, bo po stronie klienta są (nomen omen!) urlopy czy skomplikowane procesy decyzyjne. A ja mam na drugie Perfekcja, więc nie wyobrażam sobie sytuacji, w której zawiodę i powiem, że nie dam rady. Naginam czasoprzestrzeń i… rysuję!

„Najgorsze” jest to, że uwielbiam moją pracę. I na dodatek ona z boku wygląda zazwyczaj bardziej jak hobby: siedzę sobie z kartką i ołówkiem, szkicując zabawne obrazki. Albo sięgam po tablet i rysuję na czysto komiksowe okienka, mapy wizualne czy ilustracje. Łatwo zapomnieć, że potrzebny jest odpoczynek – taki PRAWDZIWY.

Mieć ciastko i zjeść ciastko

Nie byłabym sobą (czytaj: osobą kreatywną i szukającą rozwiązań, zwłaszcza gdy coś wydaje się niemożliwe), gdybym nie znalazła sposobu i na to. A gdyby tak przemieścić się w jakieś wakacyjne miejsce i wyciskać z kalendarza, ile się da na ten realny odpoczynek, a gdy się nie da to pracować, ale z widokiem na morze? Tak narodził się plan nomadzkiej podróży. Trzeba było jeszcze namówić męża, by dostosował swoje obowiązki zawodowe do zdalnego trybu (po pandemii argument pracodawców, że „tak się nie da” dość mocno się zdezaktualizował!) i… ruszyć.

Podeszliśmy do projektu Nomadzi Cyfrowi w Podróży jak do realizacji marzenia, kupiliśmy więc używanego Mini z otwieranym dachem (ta wizja, by jechać krętymi drogami Toskanii z wiatrem we włosach…), który ma bagażnik wielkości pudełka od zapałek, co znacznie ułatwiło pakowanie na kilka miesięcy. Trzeba się było serio ograniczać! A poza tym… Zero ograniczeń. Wyruszyliśmy bez konkretnego planu. Dni, w które mogliśmy się przemieszczać dalej, wyznaczały nam zawodowe zobowiązania (czy raczej ich zaplanowany brak). Gdy nam się gdzieś szczególnie spodobało i był tam porządny internet (nie wiem, czy wiecie, ale o to np. we Włoszech dość trudno) – zostawaliśmy dłużej. Weekendy spędzaliśmy na zwiedzaniu pięknych miejsc. Brzmi bajecznie?

Taka podróż ma też swoje mroczne strony. Przemieszczanie się i wynajmowanie lokum do pracy i spania kosztuje. A to motywuje, by pracować więcej i więcej, żeby nie topniały oszczędności. Te weekendy, w które staraliśmy się zwiedzać – bywało, że pracowałam po nocach, bo chciałam wyrobić się z projektami, których ambitnie wzięłam sobie na głowę za wiele.

Ta kilkumiesięczna podróż uświadomiła mi naprawdę sporo. Doświadczenia i wyciągnięte z nich wnioski przekładają się na to, jak żyję i pracuję dziś (z zupełnie zwykłym, warszawskim widokiem za oknem).

7 lekcji z nomadzkiej podróży

Po pierwsze: jak bardzo potrzebne jest „zmienianie dekoracji” i to nie tylko przy pracy kreatywnej! Rutyna i działanie na autopilocie dopadają każdego z nas, a to nie tylko zabija proces twórczy, ale i odbiera satysfakcję z wszelakich działań. To nie musi być od razu przejechanie z Florencji do Amalfi.

Po drugie: że jednak nie da się łączyć urlopu z pracą. Prawdziwy wypoczynek wymaga wyłączenia się na 100%.

Po trzecie: że urlop musi być takim samym projektem do perfekcyjnego zrealizowania jak każdy zawodowy projekt. Trzeba go wpisać w kalendarz i traktować jak najlepszą inwestycję.

Po czwarte: jak łatwo wpaść w sidła pracy bez końca. Zwłaszcza, gdy się swoją pracę uwielbia. Warto być uważnym i czasem „zmusić się” do urlopu, bo… patrz punkt 3.

Po piąte: jak niewiele przedmiotów potrzebujemy! Mam dom wypełniony milionem ważnych rzeczy, a gdy trzeba się spakować na kilka miesięcy w jedną walizkę, to się okazuje, że wystarczy raptem kilka ciuchów (koncepcja szafy modułowej się kłania!), kosmetyczka, komputer i czytnik ebooków.

Po szóste: cyfrowy nomadyzm to nie wakacje. To praca, podczas której zmieniasz miejsce pobytu. A to jest… jeszcze więcej pracy! Bo trzeba szukać lokum, planować podróż, pakować się i rozpakowywać…

Po siódme: że gdy narzekasz na trudy bycia cyfrowym nomadą, to znajomi i tak ci nie uwierzą, bo na Instagramie wyglądało to świetnie. A tymczasem ty, po nomadzkiej podróży, jeszcze bardziej potrzebujesz… urlopu!

Gosia Tchorzewska / @GoTekRysuje 

Graphic recorderka, rysowniczka, ilustratorka. Rysuje na żywo na konferencjach, spotkaniach, warsztatach i podczas webinarów. Przekłada nawet najbardziej skomplikowane treści i wystąpienia na zabawne, trafiające do odbiorców rysunki. Tworzy historie obrazkowe, wizualizacje procesów, rysunkowe prezentacje, wizualną komunikację wewnętrzną, animacje, oprawy wizualne, plakaty, a nawet ex librisy. Dla przyjaciół cienkopisem na papierze, zawodowo w Procreate i w Illustratorze.

Ukończyła dziennikarstwo i kulturoznawstwo, pracę dyplomową pisała o stosunkach damsko-męskich. Absolwentka Akademii Fotografii. Karierę zaczynała w Radiu Kampus – tu rozwinęła umiejętność słuchania i prowadzenia wywiadów z uważnością i troską o drugiego człowieka. W ZAiKS-ie promowała artystów i ich twórczość – tu miała okazję nauczyć się, jak dbać o pracę artystyczną, licencjonować dzieła i zabezpieczać prawa autorskie. W Gazeta.pl była sekretarzem redakcji Focha, komentującego codzienność z kobiecej perspektywy – spinanie pracy kilkunastu autorek o różnej dynamice charakteru to najlepsza szkoła życia dla przyszłej przedsiębiorczyni – tu nauczyła się, jak prowadzić wiele projektów równocześnie, pilnować terminów i reagować mądrze i elastycznie na sytuacje wyjątkowe.

Ostatnie lata w korporacyjnym świecie spędziła w Onet.pl, gdzie kierowała małym zespołem tworzącym komercyjne video – tu wyszlifowała umiejętność pracy z wymagającym klientem, nauczyła się jak zachować świeżość umysłu i kreatywność pod presją czasu oraz zdobyła czarny pas w trudnej sztuce przekonania innych do swoich pomysłów.

Potrzebowała ponad dekady w korporacyjnym świecie mediów, by odważyć się rysowanie nazwać pomysłem na biznes, stworzyć swoją markę i skupić się zawodowo na tym, co sprawia jej najwięcej satysfakcji i przyjemności: na rysowaniu!

Chętnie dzieli się swoim doświadczeniem i wspiera kobiety w zmianie, m.in. jako mentorka Sieci Przedsiębiorczych Kobiet.

W internecie znajdziecie ją na FB, IG i LinkedIn – wszędzie jako @GoTekRysuje.

Profil: https://www.facebook.com/gosia.tchorzewska.1  https://www.facebook.com/GoTekRysuje

Autorka jest mentorką w Klubie Mentorek Sieci Przedsiębiorczych Kobiet, który jest realizowany w ramach programu Biznes w Kobiecych Rękach finansowanego przez Citi Foundation i Fundację Citi Handlowy.