...

BRIEF dociera do polskich firm i ich pracowników – do wszystkich tych, którzy poszukują inspiracji w biznesie i oczekują informacji o ludziach, trendach i ideach.

Skontaktuj się z nami

Idee warte rozpowszechniania

Nie da się zaprzeczyć, że TED jest dziś jednym z najbardziej udanych przedsięwzięć na rzecz szerzenia wiedzy na świecie. Dowodem na to może być chociażby ogromna popularność TED talków, czyli krótkich wykładów na tematy związane m.in. z technologią, nauką, medycyną, rozrywką czy designem, wśród internautów. Historia organizacji TED pokazuje, że czasami warto za wszelką cenę przezwyciężać trudności, szczególnie jeśli naszym działaniom towarzyszy głębokie przekonanie o ich słuszności.

TED to organizacja działająca w ramach fundacji non-profit Sapling Foundation, której celem jest dzielenie się wiedzą i dobrymi pomysłami z jak największą liczbą ludzi na całym świecie. Organizowane w ramach TED i TEDx konferencje niezmiennie przyciągają rzesze dociekliwych jednostek pragnących wysłuchać 18-minutowych wykładów na tematy związane m.in. z technologią, nauką, medycyną czy kwestiami społecznymi. Udostępniane bezpłatnie w internecie nagrania wykładów, czyli TED talki, cieszą się ogromną popularnością – w listopadzie 2012 roku liczba odtworzeń krótkich filmów przekroczyła miliard. Jak to się stało, że jedna, zorganizowana w 1984 roku, ekskluzywna konferencja przekształciła się w fenomen na skalę światową? W dużej mierze jest to zasługa jednej postaci – Chrisa Andersona.

Technologia, rozrywka, design

Pomysłodawcą pierwszej konferencji był Richard Saul Wurman, amerykański architekt i projektant, twórca terminu „architektura informacji”. Na początku lat 80. zeszłego wieku Wurman doszedł do wniosku, że najciekawsze rozmowy, w jakich uczestniczył, były prowadzone z przedstawicielami takich dyscyplin, jak technologia, rozrywka oraz design. Amerykański architekt zauważył, że granice między tymi dziedzinami są płynne – każda z nich czerpie inspiracje i potrzebuje dwóch pozostałych. W związku z tym przedstawiciele owych kierunków w prowadzonych między sobą rozmowach nie tylko dzielą się informacjami na temat własnej pracy, ale przede wszystkim interesują się działaniami przedsiębiorców i naukowców zajmujących się dwoma pozostałymi, pokrewnymi biznesami. Dokonane odkrycie było dla amerykańskiego architekta pretekstem do zorganizowania pierwszej konferencji TED, skierowanej do osób zajmujących się na co dzień technologią, rozrywką i designem [ang. Technology, Entertainment, Design – przyp.red.].

Wurman chciał zapewnić miejsce, które byłoby gruntem dla prowadzenia rozmów między przedstawicielami tych dziedzin, w myśl zasady, że najciekawsze rzeczy dzieją się na styku dyscyplin. Pierwsze wydarzenie miało miejsce w 1984 roku w Monterey, w amerykańskim stanie Kalifornia oraz w samym sercu Doliny Krzemowej. Konferencja miała charakter ekskluzywny – aby wziąć w niej udział trzeba było zostać zaproszonym przez organizatorów oraz zapłacić 1500 dol. Nie ma wątpliwości, że prelegentom zaproszonym przez Wurmana i jego współpracowników, Harry’ego Marksa i Franka Stantona, można nadać miano wielkich. Wśród nich znaleźli się choćby Herbie Hancock czy Nicholas Negroponte i Stewart Brand, założyciele MIT Media Lab, pierwszej tego rodzaju instytucji na świecie, w ramach której osoby o różnych umiejętnościach pracują nad projektami wykorzystującymi nowe media i technologie. W trakcie konferencji Michael Schulhof, późniejszy CEO firmy Sony of America, rozdał wszystkim uczestnikom jedne z pierwszych płyt CD, po raz pierwszy zaprezentowano również komputer Macintosh. Niestety, chociaż z perspektywy naukowej konferencja odniosła niepodważalny sukces, względy finansowe spowodowały, że Wurman i Marks porzucili pomysł organizacji kolejnego tego typu wydarzenia na następne sześć lat.

Pasmo sukcesów

Co skłoniło pomysłodawców pierwszej konferencji TED do podjęcia trudu organizacji kolejnej edycji? Stało się tak głównie dzięki namowom uczestników pierwszego wydarzenia. Wurman i Marks zostali przez nich ponownie zarażeni entuzjazmem, a dodatkowo zdawali sobie sprawę ze zmian, jakie zaszły na świecie przez minione sześć lat. W 1984 roku niezwykle ciężko było im zgromadzić wystarczająco dużą widownię, jednak ten dość długi okres sprawił, że świat „dojrzał” do tego rodzaju przedsięwzięć. W 1990 roku współpraca między firmami z siedzibą w Dolinie Krzemowej zajmującymi się technologią, rozrywką i designem była znacznie bardziej rozwinięta niż kilka lat wcześniej, dzięki czemu konferencja zrzeszająca przedstawicieli tych branż miała większe szanse na powodzenie. Wurman i Marks odpowiednio rozpoznali nastroje społeczne – TED2 odniósł ogromny sukces.

Wśród prelegentów drugiej konferencji znalazły się takie osobistości, jak Bill Gates, założyciel firmy Adobe, John Warnock, oraz Marvin Minsky, profesor na uczelni MIT [ang. Massachusetts Institute of Technology – przyp.red.] i ekspert w dziedzinie sztucznej inteligencji. Przewodniczący konferencji, Richard Saul Wurman, zrealizował swój cel – zgromadzenie obfitowało w interesujące rozmowy prowadzone w kuluarach. Sukces TED2 spowodował, że konferencja TED stała się wydarzeniem cyklicznym. Warto dodać, że czwarta edycja przedsięwzięcia miała miejsca w Kobe, w Japonii. Wydarzenie to było o tyle znaczące, że pozwoliło na dialog społeczny i intelektualny między przedstawicielami dwóch odmiennych kultur – Wschodu i Zachodu. 

Szczęśliwa passa TED pod przewodnictwem Wurmana trwała przez następne 11 lat. Organizowane co roku wydarzenia, choć kosztowne i ekskluzywne, cieszyły się dużym powodzeniem. Wśród szczególnie znaczących i niezapomnianych momentów w historii TED-a pod przewodnictwem Wurmana wymienić można m.in. prezentację pojazdu jednokołowego Segway, projekcję filmu „Shrek” czy oficjalne podanie przez Larry’ego Page’a oraz Sergeya Brina do wiadomości publicznej informacji o utworzeniu firmy Google. Warto również wspomnieć o tym, że decyzja o założeniu magazynu „Wired” została podjęta w trakcie jednej z rozmów w kuluarach.

Dotrzeć do wielu

W 2001 roku sytuacja uległa zmianie. Wurman, zmęczony swoją rolą, postanowił sprzedać TED i skupić swoją uwagę na TEDMED – konferencji działającej na podobnej zasadzie co TED, jednak dotyczącej przede wszystkim najnowszych odkryć ze świata medycyny. Nowym właścicielem i kustoszemTED-a, po zapłaceniu 14 mln dol., został Chris Anderson – brytyjski przedsiębiorca, założyciel wydawnictwa Future Publishing oraz fundacji non-profit Sapling Foundation. Anderson widział w marce TED coś więcej niż tylko konferencję. Urodzony w Pakistanie Brytyjczyk pragnął, by wydarzenie służyło wyższemu celowi. Z tego względu zaczęto zapraszać mówców zajmujących się m.in. nauką, kwestiami społecznymi czy psychologią. Wśród zmian wprowadzonych przez Andersona wymienić można również przeniesienie miejsca organizacji konferencji do Long Beach oraz podniesienie wpisowego do 6 tys. dol.

I choć pozornie tak wysoka kwota wymagana od uczestników mogła spowodować, że TED stałby się jeszcze bardziej elitarny, w 2006 Anderson zdecydował się na krok, który zamienił TED w markę globalną, rozpoznawaną na całym świecie. Brytyjski przedsiębiorca postanowił udostępnić za darmo w internecie najciekawsze wykłady w formie krótkich filmów – TED talków. Pierwsze sześć przemówień przedstawiono internautom w styczniu 2006 roku. Do września osiągnęły one milion wyświetleń. Duża popularność filmików przekonała Andersona o słuszności jego decyzji, w związku z czym postanowił on rozszerzyć ofertę dostępnych w internecie wykładów. Warto zauważyć, że każdy z TED talków ma odpowiednią formę – przede wszystkim w większości trwają one nie dłużej niż 18 min, a często znacznie krócej. Anderson doszedł bowiem do wniosku, że jest to czas wystarczający na jasne i proste przedstawienie konkretnego zagadnienia tak, by skutecznie utrzymać uwagę odbiorców. Decyzja o optymalizacji filmików zgodna jest z zasadą wygłoszoną przez Alberta Einsteina: „Jeżeli nie potrafisz wytłumaczyć czegoś w prosty sposób, to znaczy, że tak naprawdę tego nie rozumiesz”.

Społeczność TED

Paradoksalnie, im więcej przemówień udostępniano w sieci, tym bardziej rosło zainteresowanie uczestnictwem w podstawowej konferencji. Anderson zdawał sobie jednak sprawę, że nie wszystkich stać na to, by wydać jednorazowo 6 tys. dol. Z tego względu podjął kolejną decyzję, która pozytywnie wpłynęła na rozbudowę tzw. społeczności TED – utworzył program TEDx. W jego ramach zaczęto organizować lokalne konferencje, na które zapraszani są prelegenci przedstawiający idee warte rozpowszechniania. Najciekawsze wykłady z wydarzeń w ramach TEDx również umieszczane są na stronie WWW organizacji. Dotychczas ponad 130 krajów i 1200 miast było gospodarzem konferencji w ramach TEDx.

Dzisiaj w sieci dostępnych jest ponad 1700 TED talków, a ich liczba nieustannie rośnie. Wśród programów wprowadzonych przez Andersona wymienić można również TEDGlobal – konferencje TED organizowane na mniejszą skalę w różnych miejscach na świecie, TED Special Events – wydarzenia skierowane do konkretnych odbiorców, jak TEDWomen czy TEDYouth, a także TED Prize – nagrodę w wysokości 1 mln dol. dla osoby, która zaprezentuje swój pomysł na to, jak zmienić świat na lepsze. Nie ma więc wątpliwości, że TED to zjawisko o charakterze globalnym, oddziałujące na wiele osób ciekawych świata i pragnących przyczynić się na rzecz nauki i rozwoju. Patrząc z perspektywy czasu można pokusić się o stwierdzenie, że podjęta przez Wurmana i Marksa decyzja o organizacji drugiej edycji konferencji była jednym z ważniejszych postanowień na korzyść szerzenia interesujących idei w XX wieku.

::

Tekst ukazał się w lipcowym wydaniu magazynu „Brief” w 2014 roku.

Brief.pl - jedno z najważniejszych polskich mediów z obszaru marketingu, biznesu i nowych technologii. Wydawca Brief.pl, organizator Rankingu 50 Kreatywnych Ludzi w Biznesie.

BRIEF